Dans la maison (Evde) (2012)

     Françoiz Ozon'un 105 dakikalık gizem/gerilim türündeki filmi bugün çayınıza eşlik etsin istedim. Film, Fransız yapımı. Benim çok sevdiğim ve kesinlikle sinemaya yakışan karakteristik bir yüzü olan Kristin Scott Thomas, Fabrice Luccini, Ernst Umhauer filmin başrol oyuncuları. Bu arada söylemeden geçmeyelim; Thomas, aslında İngiliz, ancak daha çok Fransız yapımlarında harika bir Fransızca ile kendisini görmek mümkün. 

     Germain, bir lisede edebiyat öğretmeni. Karısı da bir resim galerisi sahibi. Germain'in tek derdi öğrencilerine(öğrenen demeyi tercih ediyorlar), kaliteli bir edebi kültür kazandırmak. Öğrencilerinden haftasonlarının nasıl geçtiğini anlattıkları bir ödev hazırlamalarını ister. Oldukça boş ve sıradan ödevlerin arasından Claude'in ödevi ilgisini çeker. Karısı ile de paylaşır.

     Claude, arkadaşının evinde ders çalışmanın dışında keşif yapma amacıyla bulunur. Yazdıkları hep bu evde ve evin bireyleri arasında geçmekte. Sınıf arkadaşı Rapha, işkolik baba ve dekorasyona meraklı oldukça güzel anne Esther. Film, tamamen gözetleme, başkalarının hayatını merak etme üzerine başarılı çözümlemeler yapmış. Özellikle en son sahneye dikkat! 

     Filmde bazen hangisi gerçek hangisi hayal ürünü acaba diye düşündürücü ögeler mevcut. Gerilimi yaratan sahneler de buralardan çıkmış zaten. Gerilim derken, hafif bir gerilim olduğunu düşünüyorum. Ama gerildim mi? Gerdin valla Françoiz.

     Claude kesinlikle çok iyi bir oyunculukla yansıtılmış. Sarışın çocuğun bakışları, sinirlenişi hatta gülüşü bile beni rahatsız etti. Ama hep yazsın istedim, hep bir sonraki sayfayı merak ettirdi yazdıkları. Germain ise çocuğa göre daha pasif, çünkü onun kadar başarılı bir yazı geçmişi yok. Bunun farkında. Claude'in yazmaya devam etmesi için elinden gelen her şeyi, hatta yasak şeyleri bile yapmaya hazır. 

     Anne Esther'i pek sevemedim.Ama aynasının önünde Clarins'in ürünlerini görmek benim gibi kozmetik delisi için güzel bir ayrıntıydı.(filmden yakaladığım ayrıntıya bakın). Hadi ama kızlar, hangimiz bayanların aynalarının önünü, sürdüğü ruju merak edip ekstra bir kitlenmiyoruz ekrana?

     Favorilerim Germain'in karısı Jeanne ve çocuk Rapha. Filmde birkaç yerde yönetmenin bazı göndermeler yaptığını okudum, ancak gönderme yapılan kitap ve filme vakıf olamadığım için burda anlatmak istemedim. Ama göndermeleri genel olarak sanatta, özellikle sinemada seviyorum. Teşekkürler Françoiz! Müziklere gelirsek, tırmanan bir müzikle gerilimi yakalamışlar. Başarılı müziklerdi. Ancak bir ikizler sahnesi vardı ki aman allahım, o müzik resmen filmi silip atıcaktı, o kadar olmamış. Yani eğer izlerseniz bana hak vereceksiniz.

     Sonu ile ilgili yine çok muallak yorumlar var ancak bana göre olmamış. Yani çok kötü değil evet ama, hani hafif tırmanan bir gerilimle devam edince şöyle çaat diye vurucu bir son isterdim. Olsun, bu da güzeldi. Filmin başında öğrencilere üniforma zorunluluğu getirerek farklılıkları önleyip, eşitlik yaratmak isteyen okul müdürüne rağmen, aslında her insanın, her evin bambaşka olaylarla çevrili olduğunu da gözümüze sokan film; başkalarının hayatını bu denli merakın sonuçlarını da gözler önüne seriyor. 

     Eleştirmenlerden oldukça iyi dönüşler alan film, ülkemizde sınırlı sayıda salonda yer bulurken, 32. Uluslararası İstanbul Film Festivali'nde de seyircisiyle buluşmuş. 2012 yılında da San Sebastian Film Festivali'nde Altın İstiridye ödülünü kapmış. Tabi bunun dışında 9 ödülü ve birçok adaylığı da bulunan filmin IMDB puanı 7.4, Rotten Tomatoes puanı ise 89. Edebiyatla iç içe filmleri severseniz -ki ben çok severim, Fransız filmlerine de bir sempatiniz varsa, kaliteli bir gerilim filmi size önerim.